De reguliere kanunnikessen van Lateranen vinden hun oorsprong in de tijden van de kerkvaders, onder de maagden die, in het openbaar toegewijd door de bisschop, zich volledig overgaven aan de Heer in onthoudingen en in dienst van de primitieve kerk.

De kerkvaders, en in zeer grote mate Sint  Augustinus, bevorderden het gemeenschappelijke leven van deze vrouwen toegewijd aan God en versterkten hen in het apostolische leven. De zusters leefden samen verenigd "met één hart en één ziel", getuigend van kerkelijke liefde en ten dienste van het priesterambt.

In de middeleeuwen, in opvolging van de reguliere kanunniken, nemen zij de regel van Sint Augustinus aan.

De kanunnikessen zijn contemplatieven. Hun dag wordt gekenmerkt door tijden van gebed, zo noodzakelijk voor de ziel die God zoekt. Maar het is het liturgische leven dat de hoofdrol speelt in het leven van de kanunnikessen:  want  de liturgie is niets anders dan de verlenging van de priesterlijke functie van Christus, aan wie zij zijn toegewijd.

De andere specificiteit van de reguliere kanunnikessen is het broederlijk leven. Ze delen op een radicale manier de materiële en spirituele goederen, ze delen de talenten van geest en hart, het geloof, de hoop, de  liefde, de tijd, hun  enthousiasme ...

De kanunnikessen zijn sterk verbonden met de diocesane kerken. Door constant gebed helpen ze de bisschop en zijn priesters om hun taken te vervullen. Ze dragen in hun hart alle intenties van de Kerk, de Paus en van de Bisschop van het bisdom waar ze wonen.

Vandaag, over  de hele wereld, voorzien  16 kloosters van de reguliere kanunnikessen van Lateranen (9 in Spanje, 3 in Italië, 4 in de Filippijnen en 1 in Polen) de kerk van dit canonieke leven, door middel van contemplatief gebed en het apostolaat, aldus getuigend van de liefde die ze van Jezus ontvangen.

Voor meer informatie en roepingverzoeken : chanoines.crl@gmail.com