Sanktuarium
Figura, dąb i wół…
Ośmiowieczne Sanktuarium jest dedykowane „Matce Bożej z Beauchêne, Wspomożycielce Chrześcijan”.
Według tradycji, miejscowy pasterz widząc, że jednen z jego dorodnych wołów, nie chciał odejść od starego dębu, zbliżył się i odkrył drewnianą figurę Maryi z Dzieciątkiem.
Figura Maryi została schowana w dziurze w pniu pod koniec IX wieku przez mieszkańców, którzy uciekali przed najazdem Normanów lub przez mnichów należących do Opactwa św. Jouin`a z Marne, którzy przyjechali, aby ewangelizować ten region.
Pierre de Puyguyon polecił zbudować w miejscu odkrycia prostą kaplicę, w której przechowywałoby się tę przepiękną figurę.
27 grudnia 1373 roku, Pierre z Puyguyon wypełniając testment swojego nieżyjącego ojca Jacques’a, ofiarował znaczną sumę pieniędzy na remont kaplicy oraz zagłówek (poduszkę) przywieziony z wypraw krzyżowych, który według tradycji należał do Świętej Rodziny z Nazaretu.
Zagłówek, figura Maryi Dziewicy jak i dzwon zostały zniszczone podczas pożaru wznieconego przez protestantów w czasie wojen religijnych w 1562 roku.
Kaplica w stylu romańskim
Wiemy od ówczesnego Gauthiera de Bruges, świętego biskupa Poitiers, że kaplica w Beauchêne istniała już w 1300 roku.
Kwadratowy kształt podłogi, został zmieniony na skutek wydłużenia budynków. Podobny do starych bazylik budynek jest typowy dla architektury XI wieku.
Trójkątna fasada szczytowa ma okrągłe okno nad portalem wejściowym, kwadratową dzwonnicę "Lombard" z romańskimi ekranami akustycznymi, wspornikami pod dzwonnicą, sufitem i przyporami umożliwiającymi datowanie budowy na XII wiek.
Przed zrobieniem i zainstalowaniem głównych drzwi wejściowych, na początku XIII wieku, ołtarz nie znajdował się w obecnym miejscu, ale pod ścianą u podnóża dużego witraża, obok figury Najświętszej Maryi Panny.
Przebudowy gotyckie od XIII do XV wieku
Całość sklepienia z szerokimi i niskimi głowicami, prostymi żebrami i dwoma filarami znajdującymi się najbliżej wielkich drzwi z monolitycznymi kolumnami (analogiczne do kolumn chóru Notre-Dame w Paryżu), mogą być datowane na pierwszą połowę XIII wieku.
Główne drzwi, jak i drzwi prowadzące do dzwonnicy są również sprzed 1250 roku.
Pod koniec XIV wieku dwa filary przy wejściu na chór, a także kolumny wmurowane w ściany, zostały zastąpione grupą małych kolumn zakończonych głowicmi.
W XV wieku dodano dwa duże okna, jedno za głównym ołtarzem, a drugie po prawej stronie ołtarza Maryi Dziewicy, wybudowano również zewnętrzne schody prowadzące na dzwonnicę.
Po atakach protestantów nowa figura Matki Boskiej z XVII wieku
Po zniszczeniu oryginalnej figury Matki Bożej przez protestantów w 1562 r., w XVII wieku została wyrzeźbiona nowa figura. Użyto do tego kawałek drewna z dębu, w którym odnaleziono pierwszą figurę Matki Boskiej, który to został przechowany przez pobożnych mieszkaców.
Ta siedemnastowieczna figura jest przechowywana wewnątrz klasztoru, a jej kopię można zobaczyć w Kaplicy sanktuaryjnej.
Ufundowanie plebanii w 1755 r. umożliwiło regularne odprawianie Mszy Świętej
W XVIII wieku kaplica przyciągała wielu pielgrzymów, a ich darowizny wystarczały na konserwację i dekorację. Nie było domu mieszkalnego oraz stałego kapłana, który mógłby celebrować Ofiarę Mszy św.
Jeanne-Françoise de Surgères, wdowa po markizie de La Flocellière i Henriette Elisabeth de Granges de Surgères, wdowa po Alphonse de Lescure oraz pani Puguyon, rozwiązują ten problem darowizną przekazaną w 1755 r. przed notariuszem, „nie mając w tym żadnego ludzkiego interesu, ale tylko miłość do Najświętszej Maryi Panny i dziękczynienie za wysłuchanie błagań zanoszonych w kaplicy i otrzymaną pomoc.”
Krwawe dni rewolucji i cudowne przeniesienie figury
Wiadomo, że Generał de Marigny przybył do Beauchêne, aby modlić się z 600 żołnierzami, następnie około 100 metrów od sanktuarium, w miejscu zwanym Bel-Air, stoczył zwycięską bitwę z Błękitną Armią.
Generał de Lescure był siostrzeńcem hojnej ofiarodawczyni sanktuarium.
Kaplica została sprofanowana w październiku 1793 r. przez rewolucyjnego generała Chalbosa, który przybył z Fontenay-le-Comte. Mieszkańcy ukrywali w domach figurę Matki Bożej, jak również przedmioty kultu religijnego, które w ten sposób zostały uratowane przed znieszczeniem przez piekielną armię Grigno i Lachenay 25 stycznia 1794 r.
Gdy nastał spokój, figura Matki Bożej została umieszczona w kościele w Cerizay.
Zgodnie z tradycją już następnego dnia w cudowny sposób została ona ponownie odnaleziona w kaplicy w Beauchêne.
Ten sam fakt powtórzył się wielokrotnie.
Ostatecznie umieszczono ją w uprzywilejowanym dla niej Sanktuarium.
Sprzedaż kaplicy jako majątku narodowego i darowanie jej na rzecz diecezji Poitiers w 1860 roku.
Ponownie zamężna z "Panem Henri" markiza de Lescure, która stała się markizą de La Rochejaquelein, słynna pamiętnikarka wojen w Vandei, została właścicielką i opiekunką kaplicy w Beauchêne do czasu jej konfiskaty na rzecz majątku narodowego w 1796 r. i jej sprzedaży w 1798 roku.
Po Rewolucji przybywało wielu pielgrzymów, a budynek wymagał pilnych napraw. Z powodu braku kapelana Msze w kaplicy były odprawiane przez księży z parafii w Cerizay.
W swoim testamencie z 1857 r. pani La Rochejaquelein powierzyła swemu wnukowi, posłowi monarchistycznemu z Deux-Sèvres, darowiznę na rzecz diecezji Poitiers, którą przekazano w 1860 roku za czasów Biskupa Pie.
Antologia cudownych uzdrowień
Bardzo liczne uzdrowienia, zostały zapisane w dziele napisanym przez ks. Bonneau w 1893 roku.
Wśród wielu uzdrowień podkreślono przypadek Louise Henriette Fullizeau d'Antigny, która została zakonnicą Marie-Madeleine. Przełożeni wysłali ją do Cerizay w 1861 roku, aby tam mogła złożyć profesję zakonną, niestety ciężko zachorowała na nieuleczalną chorobę; pomimo osiemnastu miesięcy leczenia jej stan się nie poprawiał.
Po drugiej nowennie do Maryi Bożej z Beauchêne, została w jednej chwili uzdrowiona, stało się to tuż przed Bożym Narodzeniem 1864 r., jej habit nagle stał się zbyt szeroki, zaczęła chodzić i biegać bez kul.
Przyjazd Kanoników Regularnych Świętego Augustyna
Około 1865 r. dwie siostry należące do rodziny La Rochejaquelein, również Kanoniczki Świętego Augustyna, wysłały dużą sumę pieniędzy do biskupa Pie, Pasterza Poitiers, aby ten zbudował klasztor w Beauchêne dla męskiej wspólnoty zakonnej, której powierzonoby opiekę nad Sanktuarium.
Biskup Pie w czasie pobytu w Rzymie w 1867 roku, gdzie uczestniczył w Soborze Watykańskim I, zajął się tym, zapraszając Kanoników Regularnych św. Augustyna ze Zgromadzenia Najświętszego Zbawiciela na Lateranie.
Erygowanie kaplicy jako kościoła opackiego przez Piusa IX i nadanie przywilejów odpustowych przez Leona XIII
W 1873 r. klasztor został podniesiony do rangi opactwa przez papieża Piusa IX, ceremonia odbyła się 1 sierpnia 1878 roku.
9 września 1872 r. wspólnota wprowadziła się oficjalnie do jeszcze nieukończonego klasztoru. Wobec niemożności pozostania na miejscu, zakonnicy przez kilka miesięcy zastrzymali się w Zamku La Tremblaye, w parafii Le Pin.
Leon XIII udzielił Sanktuarium jednego z najważniejszych odpustów zupełnych na siedem lat, począwszy od 1892 roku: zwany Porcjunkulą, który to św. Franciszek z Asyżu otrzymał w 1216 roku od papieża Honoriusza III dla każdego pielgrzyma, który udał się do kościoła św. Damiana. Każdy wierny, który od 1 sierpnia w południe do 2 sierpnia do północy modlił się w sanktuarium w Beauchêne w intencjach Ojca Świętego, mógł uzyskać wyżej wspomniany odpust.
Od wydalenia Kanoników w momencie wdrożenia praw separacyjnych w 1880 do autonomii wspólnoty w 1992 roku
Prawa antyreligijne z 1880 r., ustanowione przez rządy masońskie III Republiki, szybko zakłóciły rytm młodej Wspólnoty, zabraniając zakonnikom życia wspólnotowego: Opactwo zostało zamknięte, a Kanonicy wydaleni. Niektórzy znalaźli schronienie w zamkach du Deffend (w Montravers) i Louisière (Cerizay). 7 listopada 1880 roku cztery tysiące wiernych poszło się modlić i protestować przeciwko tym metodom.
Klasztor został wystawiony na sprzedaż w 1895 roku, a wspólnota rozwiązana w 1903 roku. Ten sam Julien de La Rochejaquelein, który ofiarował kaplicę dla diecezji w 1860 roku, pod fałszywym nazwiskiem po raz kolejny zakupił budynki jako dobro narodowe, podczas gdy Pani Berthe i hrabia Charles Beauregard zostali kupcami mebli i części terenów niesprawiedliwie licytowanych i sprzedanych na aukcji przez Państwo.
W czasie wojny w 1914 r. klasztor przekształcono w szpital polowy. W 1919 r. nieoficjalnie usunięto zakaz odprawiania Mszy, a w 1920 r. Wspólnota została przywrócona. Właściciele oddali na użytek zakonników kaplicę oraz klasztor.
Henri de Beauregarda (du Deffend) i Michela de Beauregarda (de Clisson) w 1954 r. utworzyli Cywilne stowarzyszenie nieruchomości, aby zarządzać kompleksem klasztornym. W 1992 r. zgromadzenie stało się pełnoprawnym właścicielem kaplicy i klasztoru.
Koronacja Matki Boskiej w 1955 r.
W 1955 r. Matka Boża z Beauchêne została oficjalnie ukoronowana i otrzymała tytuł „Królowa Bocage.”
