Het leven van een kanunnik lijkt op dat van de diocesane priesters, met dat onderscheid dat we leven en werken in en vanuit de gemeenschap. In onze provincie werken de medebroeders voornamelijk in parochies, in collegiale samenwerking met de diocesane clerus. Maar er zijn ook medebroeders anderszins werkzaam, bijvoorbeeld als rector van een bedevaartsoord, legeraalmoezenier, studentenpastor, kanselier van het bisdom, in het onderwijs, enz. We weten ons de naaste medewerkers van de lokale bisschop met dien verstande dat ons pastorale werk verenigbaar is met het gemeenschapsleven.

De Provincie is geen eiland, maar weet zich geworteld in zowel de Congregatie alsook in de lokale Kerk (lees: bisdom). We proberen elke dag het ideaal wat de heilige Augustinus ons heeft nagelaten hoog te houden, d.i. een authentiek gemeenschapsleven, een authentiek liturgisch leven en een authentiek gevoel van ‘pastor’ te zijn, indachtig zijn woorden: “Met u ben ik christen, voor u ben ik bisschop en priester.”.

Oorspronkelijk verzamelde Sint-Augustinus de clerus van zijn bisdom in zijn huis om samen te leven en wij zijn vandaag de erfgenamen van dit initiatief:

"Hoe goed en hoe weldadig is het als broeders in eendracht samen te leven” (Ps. 133.1)